Głownia stalowa, prosta, obosieczna z wydatną ością na całej długości. Zapożyczona od szwedzkiego pałasza kawaleryjskiego wzór 1773. Pióro dwusieczne symetryczne, szczyt centryczny. Nasada z niewielkim progiem. Rękojeść zamknięta z mosiężnym jelcem jednokabłąkowym. Kabłąk w dolnej partii zgięty pod kątem prostym, u góry z wydatnym wybrzuszeniem. Jelec wydatnie rozszerzony. Od strony zewnętrznej wybita cecha kontrolna: "MM". Tylne ramię jelca lekko wygięte ku dołowi, zakończone płaską łezką. Trzon z drewna bukowego, okręcony konopnym sznurkiem obciągnięty czarną skórą. W jelcu znajduje się okrągły otwór przeznaczony do osadzenia bagnetu na lufie, przy otworze od strony zewnętrznej umieszczono płaską sprężynę przymocowaną śrubą z jednej a zaczepem z drugiej strony. Pochwa wykonana z lakierowanej, grubej skóry, zszyta gęstym szwem po wewnętrznej stronie. Dwa okucia z blachy mosiężnej - płasko ścięty trzewik i szyjka z zaczepem hakowym do żabki.

Na początku 1820 roku wyprodukowano 800 sztuk bagnetów tego modelu, w 1821 roku skierowano je do 23 pułku piechoty (Jämtlands Fältjägarregemente). Rok później wobec krytycznych opinii (bagnet mocno obciążał lufę, znacznie utrudniając oddanie celnego strzału), wycofano je ze służby liniowej i przekazano do zbrojowni w Karlstad.