Głownia obustronnie wklęsło szlifowana. Pióro płaskie obosieczne, sztych przygrzbietowy. Na grzbiecie nasady wyryta litera V. Rękojeść zamknięta, wykonana w całości bardzo masywnie. Jelec stalowy z kabłąkiem przednim, załamanym u dołu pod kątem prostym, ze znacznym wybrzuszeniem u góry. Uchwyt drewniany z lekkim wybrzuszeniem. Prezentowana szabla została zapewne przemycona do Prus na początku XIX wieku. Stanowi ciekawy egzemplarz oręża angielskiej lekkiej jazdy z przełomu XVIII i XIX wieku, zaadoptowany przez pruską kawalerię. Systematyczny wzrost liczebności kawalerii oraz szczelniejsza blokada morska zmusiły Prusy do uruchomienia produkcji własnej szabli kawaleryjskiej, wzorowanej na słynnej angielskiej szabli lekkiej kawalerii wzór 1796. Produkowany przez Prusy oręż od angielskiego pierwowzoru różnił się przede wszystkim masywniejszym wyglądem, grubszą głownią o nieco innym profilu oraz mniej subtelną oprawą.

   Pochwa z grubej blachy stalowej. Dwie ryfki z nałożonych grubych, płaskich pierścieni, w których umieszczone są ruchome kółka nośne.

    Szabla zaprezentowana została na scenie targów "MILITARIA Pro Arma 2023" w Lublinie, ogromnym zlocie miłośników broni, militariów i survivalu, podczas autorskiego panelu dyskusyjnego Janusza oraz Krystiana Jarosławskich dotyczącego znaczenia broni białej w Polskiej kulturze (zdjęcia 13,14,15,16).