Głownia stalowa obustronnie płasko szlifowana tzw. ”Steckrücken-Klinge” o kolistym grzbiecie przechodzącym przez sztych i tworzącym obosieczne pióro. Na nasadzie, po stronie wewnętrznej, wybita marka firmy "CARL EICKHORN SOLINGEN". Na półokrągłym grzbiecie nasady wybita cecha kontroli technicznej - gotycka litera C pod koroną. Rękojeść zamknięta, wykonana w całości bardzo masywnie. Jelec kształtem nawiązujący do oprawy szabli bawarskiej wzór 1813. Pojedynczy kabłąk tworzący regularny łuk, wykonany z jednego kawałka grubej blachy. Tarczka jelca rozszerzona pośrodku przechodzi w tylne ramię zwężające się ku szerokiej łezce. Trzon rękojeści z jednego kawałka czarnego ebonitu z jedenastoma poprzecznymi karbami, formowany w muldę na palec wskazujący i zamocowany dwiema stalowymi śrubami (w niektórych egzemplarzach trzon mocowany jest za pomocą stalowych nitów). Od dołu ujęty pierścieniem. Głowi- ca lekko pochylona ku przodowi, zwieńczona nakrętką, mocującą oprawę rękojeści do trzpienia głowni. Dzięki takiemu mocowaniu możliwa była wymiana podatnego na uszkodzenia trzonu rękojeści w warunkach polowych.

Pochwa z blachy stalowej, oksydowana na kolor czarny, w przekroju owalna. Pojedyncza ryfka z nieruchomym kółkiem nośnym i antabką od wewnątrz. Krawędzie pochwy wzmocnione przylutowanymi, stalowymi blaszkami. Szyjka z kołnierzem lejkowato rozszerzonym. U dołu zakończona ostrogą z dłuższym, przednim ramieniem.

Szybkie wyczerpanie się zasobów materiałowych a także duże straty poniesione przez armię pruską w przedłużającej się wojnie, zmusiły służby kwatermistrzowskie do sięgnięcia po rezerwy. Po egzemplarze przestarzałe, nietypowe, uszkodzone lub zale- gające w magazynach. Broń przerobioną, naprawioną oraz dostosowaną do pruskich wymogów a także pierwotnie przeznaczoną na eksport kierowano do oddziałów garnizonowych lub drugorzutowych.