Głownia stalowa, obustronnie płasko szlifowana, tzw. ”Steckrücken-Klinge” o kolistym grzbiecie, przechodzącym przez sztych i tworzącym obosieczne pióro. Nasada z nieznacznym progiem od strony brzuśca, sztych centryczny.  Rękojeść zamknięta ze stalowym jelcem koszowym. Tarczka kosza perforowana w dwadzieścia siedem okrągłych otworów o średnicy 7 mm, w tylnej części dwa podłużne otwory na temblak. Tylne ramię kosza, lekko wygięte ku dołowi, dolna część niesymetryczna, z bardziej rozbudowaną połówką zewnętrzną. Krawędzie kosza dla wzmocnienia uformowane w półwałek. Przedni kabłąk wygięty w równomierny łuk łączący się z głowicą rękojeści, lekko pochyloną ku przodowi. Głowica pokryta kapturkiem zwieńczonym płaską główką, stanowiącą nakrętkę mocującą trzpień głowni. Kapturek przechodzi w warkocz z przynitowanymi do trzonu rękojeści, dwoma skrzydełkami, ujęty stalowym pierścieniem. Dolna część warkocza nacięta w drobną kratkę dla pewniejszego oparcia kciuka. Uchwyt drewniany o siedmiu karbach pokryty drobnoziarnistym, szarym jaszczurem. Pochwa z blachy stalowej, polerowanej, w przekroju owalna, z dwiema ryfkami. Górna ryfka bez kółka nośnego, z boczną antabką po wewnętrznej stronie. Dolna ryfka z nieruchomym kółkiem nośnym. Szyjka z krótkim dławikiem zakończona kołnierzem mocowanym na wcisk. Ostroga wąska, z dłuższym przednim ramieniem.

      Oznaczenia: na wewnętrznym progu głowni oraz płaszczu pochwy (po stronie wewnętrznej) wybita cecha odbioru wojskowego - Wn (Wiener-Neustadt, Wiedeń), dwugłowy orzeł cesarski - herb mały Austro-Węgier oraz data - 13 (1913) oraz sygnatura producenta: PACHOLEK GYORGY BUDAPEST. Na kołnierzu szyjki po stronie zewnętrznej wybita liczba 437, po stronie wewnętrznej litera B. Na warkoczu oraz ostrodze pochwy wybity dwugłowy orzeł cesarski.

Szabla ukazana została w książce Janusza Jarosławskiego pt.: "Szable Wojska Polskiego 1918-1939" na stronei 294 oraz 295.