Głownia stalowa, polerowana, obustronnie szlifowana w szeroką wklęsłą bruzdę zwężającą się ku sztychowi, sięgającą od zastawy do obosiecznego pióra. Nasada głowni obustronnie płaska, z wyraźnym progiem. Sztych centryczny. Rękojeść zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec płaski, krzyżowo-kabłąkowy. Przednie ramię jelca przechodzi w kabłąk, połączony z kapturkiem zamkiem zaczepowym. Tylne ramię jelca pochylone, zakończone łezką z otworem na temblak. Głowica nieznacznie pochylona ku przodowi z kapturkiem tłoczonym z mosiężnej blachy, w którym umieszczona jest stalowa nakrętka mocująca go na trzpieniu głowni. Trzon rękojeści z drewna bukowego ukośnie karbowanego, u dołu umocowany mosiężnym, profilowanym pierścieniem. Pod jelcem nasunięta na głownię skórzana podkładka. Przy szabli oryginalny, wykonany z brązowej skóry temblak. Pochwa drewniana, lakierowana na kolor czarny. Wyposażona w trzy okucia: szyjkę z blachy mosiężnej, zakończoną wypukłym pierścieniem z antabką do przesunięcia rzemyka, wypukły pierścień z ruchomym kółkiem nośnym skręcony stalowym wkrętem oraz trzewik z blachy mosiężnej przymocowany podłużną zapinką po stronie wewnętrznej.

Oznaczenia: Na wewnętrznym płazie u nasady wybite litery: Ш i П oraz data: 1898 i okrągły stempel fabryczny z orłem rosyjskim i napisem cyrylicą ЗЛАТОУСТЪ ОР ФА (Zlatoust Fabryka Broni). Na jelcu po stronie wewnętrznej wybita litera Ш. Na dolnym okuciu pochwy wybite  30Ф / 1901. Na mosiężnych okuciach rękojeści wybita litera Ш. Na jelcu po stronie zewnętrznej wybite w ramce oznaczenie ЗЛАТОУСТЪ ОР ФА / 1900 г. Szaszki dragońskie wzór 1881 używane były w polskich formacjach kawaleryjskich organizowanych w czasie I wojny światowej przy armii rosyjskiej m.in w szwadronach konnych Legionu Puławskiego a także w Wojsku Polskim w pierwszym okresie po odzyskaniu niepodległości.