Oryginalna obraz autorstwa Stanisława Dobiasza przedstawiająca Ewę kuszoną kuszoną jabłkiem przez węża. Praca w typowej manierze autora z żywymi kolorami i absurdalnymi proporcjami postaci. 

Stanisław Dobiasz urodził się 29 kwietnia 1912 roku we wsi Głuchów koło Grójca. Jego ojciec Jakub miał tam niewielki skrawek ziemi i próbował zajmować się piwowarstwem, ale bez powodzenia. W 1919 roku rodzina Dobiaszów przeniosła się na warszawskie Powiśle, a dokładnie na ulicę Dobrą, zamieszkując w budynku zwanym Godlakiem. Cała rodzina z trudem wiązała koniec z końcem, ponieważ ojciec pracował dorywczo jako pomocnik murarski. Natomiast Stanisław pracował jako tragarz, murarz, synchronizator dźwięku w wytwórni filmowej. Dorabiał śpiewem z okazji okolicznych wesel, pracował jako malarz pokojowy. Twórczość jednego z największych współczesnych prymitywistów, Stanisława Dobiasza, stanowi esencję tego, co można określić mianem warszawskości, jak sam określa ją artysta. Ze specyficznym humorem pokazuje widoki przedwojennej "Warszawki". Nazwisko jego wymienia się obok Nikifora, Ociepki, Kudły, określając jednocześnie mianem "wieszcza warszawskiego ludu". Wydał siedem książek, m.in. cykl wspomnień "Chłopcy z ferajny Godlaka" i "Zostało czterech z ferajny". 

Obrazy Dobiasza znalazły się w prywatnych kolekcjach lub stałych ekspozycjach w kilkunastu krajach świata (włącznie z Korea Północną, Argentyną i Kuwejtem). Żywe kolory, absurdalne, lecz wyważone proporcje, miękkość kształtów, określenie formy konturem a jednocześnie nadanie kształtom światłocieniowej masywności, krągłości sprawiają, że obok obrazu nie można przejść obojętnie.