Głownia stalowa, polerowana, obustronnie szlifowana w jedną szeroką, przygrzbietową bruzdę. Pióro obosie-czne z przygrzbietowym sztychem. Na grzbiecie głowni ryty napis: ЗЛАТОУСТЪ Октябрь 1832 Годa (Złatoust październik 1832 roku). Na nasadzie głowni po stronie zewnętrznej wybite cechy techniczne, litery: MG, T B i litera G wpisana w okrąg. Rękojeść zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec trójkabłąkowy z dwoma kabłąkami bocznymi. Głowica lekko pochylona ku przodowi, pokryta kapturkiem zakończonym głó-wką w której zanitowany jest trzpień głowni. Wąsy wypukłe o owalnych zakończeniach. Trzon rękojeści drewniany, poprzecznie nacinany w karby, pokryty czarną skórą (wtórną). Na obu bokach uchwytu umocowane są mosiężne owalne guzy. Na przednim kabłąku po zewnętrznej stronie wybite trzy cechy techniczne: wpisane w okrąg litery I, H i G. Pochwa z blachy   stalowej, polerowana, w przekroju owalna. Dwie ryfki  z ruchomymi kółkami nośnymi. Kołnierz szyjki pogrubiony z profilowanym wlotem dla wąsów jelca. Ostroga z dłuższym przednim ramieniem. 

   Pierwsza wersja szabel wzorowanych na szabli francuskiej lekkiej kawalerii AN XI została zatwierdzona rozkazem cara Aleksandra I z dnia 15 sierpnia 1824 roku. W październiku 1827 roku model ten został zatwierdzony przez władze wojskowe. Szable lekkiej kawalerii wz. 1827 używane były w formacjach konnych armii Królestwa Polskiego tuż przed Powstaniem Listopadowym, jak również w czasie Powstania.

    Szabla pokazana została podczas wystawy "Szable w rękach Powstańców Styczniowych" w Muzeum Ziemi Biłgorajskiej. Zdjęcia szabli oraz jej opis umieszczono w katalogu wystawy na stronach 80-81.

   Uwagi: szabla posiada wymienioną skórę na rękojeści. 

  Każdy z eksponatów mogą Państwo obejrzeć przed zakupem w naszej firmowej galerii w Warszawie. Do każdego eksponatu, na życzenie klienta, dołączamy certyfikat poświadczający o autentyczności Państwa zakupu.