Głownia stalowa, jednosieczna, z obustronnym progiem i dwustronnym, płaskim zbroczem. Grzbiet płasko szlifowany, pióro jednosieczne, symetryczne. Głowica stalowa, oksydowana na czarno, z dolną krawędzią skośną. Prowadnica z zatrzaskiem mocującym ze spiralną sprężyną typu Weyersberg w części grzbietowej, okrągła nakrętka przycisku po stronie zewnętrznej. Rękojeść z drewnianymi okładzinami mocowanymi do trzpienia dwoma stalowymi nitami. Jelec stalowy, prosty, krzyżowy. Po stronie wewnętrznej jelca oznaczenie: "C.GNUTTI 1942". Karabin carcano wzór 1891 stanwił podstawowe uzbrojenie strzeleckie armii włoskiej w czasie obu wojen światowych. Broń produkowana była w latach 1891-1945. Karabin Carcano znalazł się także na uzbrojeniu Wojska Polskiego dzięki zakupom broni poczynionym przez Polską Wojskową Misję Zakupów w 1919 roku (z Włoch pozyskano ok. 15 tysięcy sztuk długiej broni palnej)