Głownia stalowa, polerowana, obustronnie szlifowana w szeroką wklęsłą bruzdę zwężającą się ku sztychowi, sięgającą od zastawy do obosiecznego pióra. Nasada głowni obustronnie płaska, z wyraźnym progiem. Sztych centryczny. Rękojeść zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec płaski, krzyżowo-kabłąkowy. Przednie ramię jelca przechodzi w kabłąk, połączony z kapturkiem zamkiem zaczepowym. Tylne ramię jelca pochylone, zakończone łezką z otworem na temblak. Głowica nieznacznie pochylona ku przodowi z kapturkiem tłoczonym z mosiężnej blachy, w którym umieszczona jest stalowa nakrętka mocująca go na trzpieniu głowni. Trzon rękojeści z drewna bukowego ukośnie karbowanego, u dołu umocowany mosiężnym, profilowanym pierścieniem. Pod jelcem nasunięta na głownię skórzana podkładka.
Oznaczenia: Na zewnętrznej nasadzie głowni wybity stempel fabryczny z orłem rosyjskim i napisem ЗЛАТОУСТЪ ОР ФА (Fabryka Broni w Złatouście) oraz rok 1915. Na wewnętrznej nasadzie głowni wybite cechy kontrolne: litery A i A pod koroną (płk Aleksiejew). Na jelcu po stronie zewnętrznej wybite w ramce oznaczenie ЗЛАТОУСТЪ ОР ФА / 1914 г, po stronie wewnętrznej wybita cecha odbiorcza litera A pod koroną.
Szaszki dragońskie wzór 1881 używane były w polskich formacjach kawaleryjskich organizowanych w czasie I wojny światowej przy armii rosyjskiej m.in w szwadronach konnych Legionu Puławskiego a także w Wojsku Polskim w pierwszym okresie po odzyskaniu niepodległości.
Długość szabli - 96,5 cm.
Długość głowni - 81,5 cm.