Głownia obustronnie  wklęsło szlifowana, z klinowym  brzuścem i rozszerzonym  piórem. Na płaskim grzbiecie przy nasadzie widoczny ślad po rytej sygnaturze (Runkela?). Nasada z nieznacznym progiem, pióro płaskie, obosieczne, sztych przygrzbietowy.

Rękojeść zamknięta. Jelec stalowy jednokabłąkowy, ze znacznym wybrzuszeniem kabłąka w górnej części oraz podłużnym otworem na temblak. Krzyż jelca płaski, lekko rozszerzający się ramieniem zakończonym łezką. Wąsy płaskie, szerokie, zaokrąglone u dołu. Głowica lekko pochylona ku przodowi, pokryta stalowym, owa- lnym kapturkiem, w którym zanitowano trzpień głowni. Kapturek przechodzi w warkocz mający dwa niewielkie skrzydełka z nitami mocującymi trzon rękojeści. Trzon rękojeści drewniany, nacinany w siedem szerokich karbów, pokryty szarym jaszczurem i opleciony potrójnym, skręconym srebrnym drutem. U dołu ujęty profilowanym pierścieniem. Pod jelcem nasunięta na głownię skórzana podkładka. 

Pochwa z grubej blachy stalowej, w przekroju owalna, z dwiema ryfkami o masywnych, ruchomych kółkach nośnych. Szyjka pochwy zakończona kołnierzem zabezpieczonym po obu stronach wkrętkami. Niewielka ostroga z grubej stalowej blachy, z nieznacznie dłuższym ramieniem przednim. 

Prezentowana szabla jest egzemplarzem oficerskim, wyprodukowanym na prywatne zamówienie pod koniec XVIII wieku. Przystosowaną do walki w rękawicy oprawę rękojeści wyposażono w masywny (kuty) kabłąk przedni oraz delikatny, pokryty jaszczurem trzon rękojeści. Całość uzupełnia bardzo szeroka (4,2 cm) o poszerzonym piórze głownia.