Głownia stalowa, lekko wygięta, z wałkiem na grzbiecie przechodzącym w ość obosiecznego, centrycznego pióra. Oprawa rękojeści mosiężna, złocona. Jelec koszowy ozdobiony ornamentem, otaczającym umieszczone wewnątrz wyobrażenie armatury. Trzon rękojeści z ciemnego rogu, karbowany, z oplotem ze skręconego drutu, ujęty u dołu mosiężnym pierścieniem. Tylne ramię jelca wygięte w dół  i zakończone ozdobną łezką. Pochwa z blachy stalowej. Pojedyńcza ryfka z ruchomym kółkiem nośnym (druga ryfka usunieta). Szyjka z trzywarstwowym kołnierzem, ostroga równoramienna.

Niezwykle rzadki i piekny oręż oficera Szaserów e Vincennes. Szaserzy to rodzaj najpierw piechoty, potem również lekkiej jazdy, powstały w armiach zachodnioeuropejskich w połowie XVIII wieku. W wojsku francuskim pierwsze oddziały strzelców pieszych i konnych utworzono w trakcie wojny o sukcesję austriacką. W 1788 roku utworzono 12 pułków jazdy uzbrojonej w karabinki, przeznaczonej do działań rozpoznawczych i osłonowych. Nosiły one nazwy prowincji, w których teoretycznie miały być formowane i uzupełniane. Najbardziej znane oddziały to chasseurs de Vincennes (1838) i chasseurs d'Orléans (1842).