Głownia stalowa, wklęsło szlifowana obustronnie w dwie szerokie, głębokie bruzdy na całej długości płazów. Pióro obosieczne z centrycznym sztychem. Na nasadzie głowni, po stronie wewnętrznej wybity znak kontrolny: litera S pod koroną. Oprawa rękojeści zamknięta, mosiężna. Jelec kabłąkowo tarczowy z trzema kabłąkami bocznymi zbiegającymi się z przednim kabłąkiem w jego górnej części.Trzon rękojeści drewniany, poprzecznie karbowany, obciągnięty ciemnobrązową skórą, z oplotem z podwójnie skręconego mosiężnego filigranu. Na przednim ramieniu jelca wybity numer broni 1071 oraz znaki kontrolne. Pochwa z blachy stalowej, polerowanej, z ryfką o masywnym, ruchomym kółku nośnym. Szyjka z płaskim kołnierzem, mocowanym do płaszcza pochwy dwoma nitami. Ostroga nierównoramienna. Na wyposażenie Wojska Polskiego oręż ten trafił za sprawą zakupów poczynionych przez Polskiej Wojskowej Misji Zakupów we Francji. W trzeciej części Ilustrowanego Słownictwa Materiałów uzbrojenia z 1931 roku figuruje pod nazwą "szabla francuska kawaleryjska prosta".